Waarom een reddingsboot van de K.N.Z.H.R.M. ( Koninklijke Noord Zuid Hollandse Redding Maatschappij )
Daar zijn twéé redenen voor.
Het is gewoon een schitterend schip met een geweldig systeem dat haar zelfrichtend maakte
Toen ik ongeveer tien jaar oud was zijn wij door motor reddingboot "K.F. Sluys", (zwart wit afbeelding) Enkhuizen binnengesleept. We wilden,met ons tjalkje van Enkhuizen naar Hindelopen varen. Toen we net het Krabbersgat uit waren zagen wij een wedstrijd van fin jollen en een enorme donkere wolk. We zagen alle finj lollen omslaan en m'n vader dacht dat het beter was om terug te gaan want het weer werd heel slecht. Het Krabbersgat bleek echter niet meer bezeild dus wij waren blij dat mrb. " K.F. Sluys" aanbood ons naar Enkhuizen terug te slepen.
Het was zéér indrukwekkend om de hoeveelheden water over te zien komen toen de " K.F. Sluys" een beetje snelheid maakte.
Een ander lid van " 't Anker" heeft de "Suzanna" gebouwd. Dat is een zusterschip van de Bernard van Leer. Beiden staan bekend als "Carlot klasse" waar de K.N.Z.H.R.M. er vijf van heeft laten bouwen
Voor de bouw van mijn " Bernard van Leer" heb ik de volgende drie tekeningen gebruikt.
Op 12 november ben ik, samen met Gijs, naar de echte " Bernard van Leer" gegaan. Ze ligt in de Amstel vlak bij begraafplaats "Zorgvlied", in Amsterdam. We hebben alles aan boord gezien en Gijs heeft een boel foto's gemaakt om zo precies mogelijk model te bouwen. Hier onder twee foto's van de "echte".
Ik heb natuurlijk veel te lang gewacht met het maken van een aantal foto's om aan te geven bij welk gedeelte van de bouw ik ben. Ik zal meteen vier foto's afdrukken. (Dan kan ik weer even verder bouwen).
Je ziet bij de linker foto dat, vlak voor het roer een nieuw stukje messing is gemonteerd. De oorzaak? Een beetje verkeerd de bouwtekening gelezen. Daarom moet het schip, onder het berghout, opnieuw in de verf. Omdat dat toch moest heb ik meteen met vloeibaar hout nog kleine on-effenheden weggewerkt.
Het dekhuis is een hoop werk maar begint al ergens op te lijken. Als ik moet "wachten" voor het drogen van lijm of verf dan "rommel" ik vast wat aan het "interieur" van het dekhuis. ( Zie foto rechts).
En nu pas de volgende regels uit mijn brein. Een paar foto´s in vergevorderde staat.
Links zie je het afgebouwde stuurhuis. Hij heeft een draaiende radar, een pijp waaruit echte rook komt en hij is volledig verlicht. Op de rechter foto een slechte indruk van het binnenwerk. De twee vaarregelaars en de accu´s zijn niet te zien.
De foto´s van kop en kont zijn schitterend. Als je rechts voor het roer kijkt dan zie je dat de kiel weer een gat heeft voor het roer. Na veel uitzoeken en praten bleek dat het orrigineel toch een gat voor het roer had toen hij voor het éérst van de werf af kwam.
De mooiste foto van deze pagina is de "Bernard van Leer" , varend op de kanovijver in Nieuwegein.
En nu is het twee jaar later. Zoals bij vele modelbouwers is er altijd wel iets waaraan je nog wilt werken. (omdat het niet helemaal doet "wat je dacht dat hij.................). Ik heb dus, twee weken voor het begin van het seizoen de Bernard van Leer weer even op de werkbank gelegd.
Dat leverde, na ongeveer twee uur, het volgende plaatje op.
Ik had al tijden een probleempje. Als je deze homepage bekijkt dan zie je dat ik best wel een schip in elkaar kan knutselen. Maar...............ik ben pas 3 jaar serieus bezig met het bouwen van schepen die, op afstandsbesturing, varen. De Bernard van Leer heeft twee "grote" fouten.
Fout 1: De antenne voor de onvangst had ik horizontaal geplaatst. Dat leverde grote problemen op bij de éérste vaart. Als de Bernard van Leer meer dan vijf meter bij me weg was, begon zij een eigen leven te leiden en was vooral voor mij onbereikbaar. Dus............ op laten halen met het rubber bootje. (Iets ergers is er voor een modelbouwer niet te bedenken)
Tweede fout: Ik had de indeling onderdeks zo gemaakt dat ik niet meer bij de accu kon komen. Ik wist toen nog niet dat accus een "vrij kort" leven hadden. Ik moest dus de accu weer bereikbaar maken. Verder moest zij wat "mooier" in de verf worden gezet. Ik heb dus, komende maand, weer mijn vrije uren bezet.
Ik was al weer een aardig stuk onderweg en........................ Zij stond niet helemaal veilig op de werktafel. Een paar uur later liep iemand "iets te dicht" langs de tafel. Toen ik de Bernard van Leer van de grond had opgepakt, bleek dat ik nog enkele andere dingen te herstellen had.
De schade "viel wel mee" (Misschien bouw ik wel "stevig" of................. heb ik gewoon gemazzeld?). Je ziet op de foto het ,reeds half herstelde, gat in de romp. De verschansing aan dek is nog in orde. alleen de vier palen van het net liggen zielig tussen schip en schaar. (op de foto).
Na veel denken over hoe ik de indeling nu goed zal doen moest ik, na veel schuren en herstellen, weer aan het "schilderen". Eerst een witte grondlaag. Daarna, in de computer, zoeken naar het juiste lettertype. Het lettertype de juiste groote geven en printen op een sticker vel. Alles uit knippen en op het schip plakken. Verder alles dat wit moet blijven afplakken en.......................spuiten!!
Twee uur in de tuin zitten. In die twee uur steeds heel even spuiten en daarna wachten. Na een minuut of 5 weer spuiten en .......wachten. Na een keer of zes zit het er mooi op. De stikkers (links) en het plakband (rechts) weg en het gaat echt weer ergens op lijken.
Na veel denken en nog eens denken ziet het binnenwerk er als volgt uit.
De linker foto, van links naar rechts. De twee motoren met planetaire tandwielkasten. Stekkers om de apperatuur aan te sluiten op de vaarregelaars. De twee blauwe vierkanten zijn de vaarregelaars. Tussen de twee vaarregelaars staat de stuurservo. Als laatste de ontvanger
De rechter foto: Onderdeks (natuurlijk!) de accu voor de motoren, de verlichting en de radar onder een afneembaar dek (onder de "reddingstrampolien"). Helemaal voorin de voeding van de ontvanger. De antenne komt apart, vlak voor de echte mast.
Zo, eindelijk. Daar is ze weer. Na twee weken vakantie, in de bossen vlak bij Zutphen. Elke dag schuren, schilderen en opnieuw in elkaar zetten.
En nu dus een testvaart! Eindelijk aan de leden van "het Anker" laten zien dat zij weer helemaal in orde is...................Zit er #%&$@) blauwalg in de kanovijver!
Dan maar een proefvaart met een scheeps-werkuigkundige. Dat is mijn broer Bart.
Hij heeft voor me opgezocht hoe de draairichtig van de schroeven moet zijn. Zij vaart als de beste en heeft de juiste snelheid. Stuurt goed dus, wachten op het donker-varen.
Heb je vragen over de "Bernard van Leer", dan klik je op het onderstaande plaatje en stuurt mij een E-mail.
